نسبت تراز عملیاتی به پرداخت‌های هزینه‌ای دولت، در 15 سال گذشته به‌طور متوسط حدود منفی 36 درصد بوده است. درواقع در اقتصاد ایران، تامین هزینه‌های جاری دولت‌ها به اتکای درآمدها مقدور نبوده و دولت‌ها ناگزیر بوده‌اند علاوه‌بر درآمدهای خود، از منابع حاصل از فروش دارایی‌های سرمایه‌ای کشور نیز صرف تامین هزینه‌های جاری کنند. این شاخص به‌نوعی اتکای هزینه‌های جاری دولت به درآمدهای نفتی را نشان می‌دهد.

مطابق یک روال قدیمی، با تکرار پدیده وارونگی و تشدید آلودگی هوا، شهروندان شاهد فرافکنی مسوولیت‌ها و در نهایت واکنش‌هایی مانند تعطیلی مدارس و توسعه محدوده طرح ترافیک و نظایر آن هستند. علاوه‌بر آلودگی هوا، معضل ترافیک شهرهای بزرگ هم به مرحله‌ای بسیار بغرنج رسیده است. وضعیت امروز آلودگی و ترافیک، به تدریج و طی چندین دهه به وجود آمده است و بنابراین راه‌حل فوری و کوتاه‌مدت ندارد.

در زمان تدوین برنامه چهارم، متوسط رشد اقتصادی کشور در حالی 8 درصد هدف‌گذاری شد که خروجی سه برنامه قبل از آن 8/ 4 درصد بود. هنگام تهیه جدول‌های کمّی برنامه چهارم، محاسباتی از عوامل تولید و منابع در دسترس برای سرمایه‌گذاری انجام شده بود، ولی چون بین رشد اقتصادی و رشد عوامل تولید شکاف زیادی وجود داشت، برنامه‌ریزان به سراغ یک مفهوم انتزاعی در اقتصاد ایران، به نام بهره‌وری رفتند.